dakloos

ace

From: ace <ace@xs4all.nl>
Date: Tue, 13 Oct 1998 11:01:39 +0200
Message-ID: <1dgu30l.86qixz1iqx2ekN@mac0058.let.uu.nl>
Subject: dakloos
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Organization: Every Day A New Suit



Voor de Albert Heyn waar ik vaak op weg naar huis even wat voer insla
staat eigenlijk altijd wel een Daklozenkrantverkoper, met naast zich wat
kameraden.  Sinds ze uit Hoog Catharijne verjaagd worden ("want dat
staat zo arremoeiig, voor de toeristen!") zwerven ze door de binnenstad,
en deze uithoek van de binnenstad bevalt blijkbaar goed.  Zolang het
duurt, want je zult zien dat er weer een buurtcomité opstaat dat vindt
dat de buurt al genoeg maatschappelijks te verduren heeft, en ze met een
handtekeningenactie weet te verdrijven.

Gisteren was ik er zo tegen zessen, dan is het altijd druk - veel gedoe
om je fiets geparkeerd te krijgen.  Er stond een warrige man voor de
ingang, vettige kleren aan, een baard van een paar weken, een bierblikje
in zijn hand, een tandeloze mond, schichtige blik, onrustig heen en weer
wiegend.  Naast hem stonden twee kleine meisjes, zeven en negen, schat
ik, en blijkbaar was het gesprek al begonnen toen ik aankwam.  

   'Waar woont u?' vroeg de jongste.
   'Hij woont nergens!' zei de oudste, want ze had de tekenen al gezien
en herkend.  Maar de man begon te praten.  
   'Overal en nergens.  Dan weer in deze wijk, dan weer in die wijk.
Soms in het Snurkhuis, soms bij het Leger des Heils, soms op straat.' 

Blijkbaar had hij het verhaal al aan tientallen instanties verteld, want
met een lege blik en een ernstige frons kwam de litanie eruit.  Dat het
dit keer geen stempelaar was waar hij tegen praatte, zo iemand die met
een druk op de knop kon bepalen of hij een inkomen kreeg of niet, of
medicijnen of niet, of een bad of niet, maar twee kleine, een beetje
bange maar vooral nieuwsgierige meisjes, dat was hij allang vergeten.  

Ik ben benieuwd wat ze ervan onthouden.  Of ze zich iets kunnen
voorstellen bij zijn verhaal, dat op straat slapen en dat Snurkhuis.
Waarschijnlijk niet.  Vermoedelijk bestaat hun enige referentiekader van
ergens anders wonen dan bij je ouders uit logeren bij je buurmeisje of
je oma.  Vermoedelijk herinneren ze hem zich alleen als een rare, maar
eigenlijk best lieve meneer.  

En vermoedelijk leren ze zeer binnenkort af om zo met zo'n meneer te
praten, en spreken ze hem pas weer over vijftien jaar, wanneer ze zelf
stempelaar zijn, of huisarts.

ace
-- 
=^^=
(  )~ _________________________________________ (c) ace <ace@xs4all.nl>