Re: Naam voor bewoners... ?

arthurvk


From: arthurvk@xs4all.nl ()
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: Naam voor bewoners... ?
Date: Sat, 12 Oct 1996 14:32:20 +0100
Organization: 1
Message-ID: <53o36o$p84@news.xs4all.nl>

anco <anco@xs2.xs4all.nl> wrote:

[ongedane zaken nemen een keer?]
 
> op een regenachtige dag de druppels op het raam tellen

Dat doe ik liever als het droog is; of ik laat 't doen--door Foxof
bijvoorbeeld, want die schijnt ze allemaal persoonlijk te kennen.
Waarheen moet ik de gegevens sturen? Het CBS? "De druppeldichtheid op
het raam van arthurvk is de laatste tien jaar schrikbarend gegroeid, dit
is te te wijten het aan het zogenaamde regen-effect; maatregelen zijn
dringend nodig, anders gaat-ie zijn heil in zonniger oorden zoeken." Of
naar het KNMI? Peter Timofeeff, of nee, Diana Woei: "Op deze
satellietfoto kunt u arthurvk's raam goed zien. Het is duidelijk dat het
vandaag katten en honden heeft geregend. Die getijgerde korthaar in de
vensterbank lag er al, en let u maar niet op de rommel."  

Als het regent vind ik het leuker om me te concentreren op 1 druppel. Om
met m'n telescoop de hele levensloop van het vochtdeeltje te volgen. Te
beginnen met de geboorte in de moederwolk; al gauw kan zij de jonge
druppel niet meer dragen en stuurt zij hem de wijde wereld in. Als Satan
valt hij uit de hemel, als Adam en Eva wordt hij uit het troposferische
paradijs verdreven, maar je hoort 'm niet klagen, want hij is niet
alleen: talloze leeftijdgenootjes vallen met 'm mee. Ik zie mijn
druppeltje verbaasd om zich heen kijken. Wat een vreemde druppels zijn
dat, denkt-ie, ze vliegen niet naar voren, maar naar opzij; ze zijn zo
groot en niet kleurloos zoals wij. En ze maken geluid: KRA! KRA! hier en
VROEM! VROEM! daar. Dit is het moment waarop het druppeltje volwassen
wordt. Hij wordt namelijk geconfronteerd met De DOOD. Machteloos moet
hij toezien hoe een groot aantal van zijn kameraden op topsnelheid tegen
die 'vreemde druppels' te pletter slaan. Hun bloed vliegt alle kanten
op. Geschokt kijkt hij naar beneden, en hij ziet dat hem hetzelfde lot
wacht. Met behulp van mijn dikke telelens lees ik de paniek in z'n
waterige oogjes. Drama in het zwerk. Maar een druppel mag niet huilen.
Dus dat doet-ie dan ook niet. Als een echte druppel vliegt hij zijn
ondergang tegemoet, en zijn enige wens is een gepaste uitvaart. Hij wil
geen zeemansgraf, dat is hem te massaal en te anoniem. Een blinkende
kale mensenkop of een fabriekspijp is hem te spectaculair. Asfalt en
trottoirs vindt-ie te gewoon. Een bloemkelk is te mooi, dat is een
praalgraf, een mausoleum. Donkerbruine aarde moet het zijn, of een rood
blad. Nee, nee, GRAS!! Ik zie 't, ik hoor 't 'm als 't ware
uitschreeuwen. Hij wil een grasveld als laatste rustplaats. Een
grasveld, een versgemaaid grasveld. Maar--tik--het wordt mijn raam...
Het leven van een regendruppel is kort en hard. Ik neem een minuut
stilte in acht. 
   
Proost,
Arthur.