Re: Wat is literatuur? En kunst?

bertje

   
Path: xs4all!usenet
From: bertje@xs4all.nl (bertje)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: Wat is literatuur? En kunst?
Date: Thu, 10 Oct 1996 22:12:04 GMT
Organization: waar nodig, maar waar mogelijk niet.
Message-ID: <32717499.6613728@news.xs4all.nl>
X-XS4ALL-Date: Thu, 10 Oct 1996 23:10:01 MET DST

in artikel <199610100355591126678@js.home.phil.ruu.nl> schreef
js@cs.vu.nl (J$):

>                        -+-%%-- Bertje --%%-+-
>

Ja Jeroen.

>Begrijp ik dat je wel vreemdtalige litteratuur leest? Betekent dit dat
>je toch eigenlijk geen hekel aan litteratuur hebt, of dat je met
>tegenzin leest, of dat je alleen een hekel aan _Nederlandstalige_
>litteratuur hebt?
>

Ik vind zelf de menselijke verhalen alhier wel een leuke (bij-)
richting voor nes. Ik zal eens in het kort mijn "leesgeschiedenis"
vertellen.

Hoe oud ik was toen ik begon met lezen weet ik niet meer. Maar op mijn
achtste las ik al veel. Behalve allerlei jongensboeken ook de krant.
Een, voor mijn vader typerend, voorval uit die tijd: (Voor die tijd
typerend, hij is veranderd.) Bertje zat op zijn elfde op de grond de
krant te lezen, en vraagt iets aan zijn moeder. Vader zegt tegen
moeder: kan die jongen geen normaal nederlands. Dit vanwege mijn
gebruik van de zogeheten moeilijke woorden. (Die inderdaad zelden echt
nodig zijn bij communicatie, maar je moet hem zelf eens horen praten.
Doorspekt met overbodig ingewikkelde woorden.) 

In de derde van de lagere school hadden we met de hele school een
leesmiddag. Dan werd er in groepverband gelezen. Ik was de enige
leerling van de school die dan naar een ander klaslokaal moest
wandelen. Ik werd namelijk bij de vijfde klas ingedeeld.

Tot aan de middelbare school ben ik stug verder blijven lezen. En ook
tijdens nog wel. Op een goed moment werd ik zelfs enigszins politiek
bewust enzo, punk is verzet vond ik, en je moest toch weten waartegen,
en hoe dan anders. Ongeveer van mijn 15e tot mijn 19e besteede ik veel
van mijn zakgeld aan boeken over anarchisme, en andere politieke
boeken. Het mooiste boek, ooit door mij gelezen, las ik toen voor het
eerst. (Living my life van Emma Goldman.)

Ergens in de derde kwam het, de verplichte lijst van Nederlands. Bij
Engels was het heel schappelijk, die lijst. Daar mocht ook van alles
op. Maar bij Nederlands,.... veel te veel, en veel te niet leuk. Die
hekel is blijvend blijven hangen, en ik heb niet het gevoel dat ik
veel mis.

Ergens, zo rond mijn 19e, kreeg ik het idee dat het wereldnieuws
ongeveer iedere dag op hetzelfde neerkomt. Ergens een oorlogje, wat
politiek gekissebis, en nog zowat. Ik ben langzaam gaan afbouwen met
het krantlezen. (oh ja, tussen mijn 15e en mijn 19e las ik de
Volkskrant van mijn moeder, en had zelf een abo op de waarheid.)
De jaren daarna heb ik voornamelijk muziektijdschriften, en
engelstalige boeken gelezen. Ik heb nog een blauwe maandag (van vier
jaar) op universiteiten mogen doorbrengen. Daar hadden ze ook een
verplichte lijst. Ik heb in mijn middelbare school carierre zelden een
studieboek open hoeven trekken, en die methode werkt toch niet echt
meer op een universiteit. Er werd her en der toch wel erg veel kennis
van me verlangt.

Daarna brak een tijd van werkloosheid voor me aan. (Heerlijk!) kheb
toen Living my life voor de zoveelste keer herlezen, en ging
behoorlijk vaak naar de bieb. Uiteraard bleef ik ver uit de buurt van
vak N, maar Burroughs enzo heb ik toen wel gelezen. (Via On the road,
kwam ik daar weer geloof ik.)

Tegenwoordig (sinds ik werk) koop ik af en toe nog wel eens op
zaterdag een krant. (En die word 1 van de 2 keer ongelezen
weggegooit.) Mijn computertijdschriften worden meestal ook ongelezen
weggedonderd. (Is niet waar trouwens, ik moet ze nog verzamelen en
wegdonderen.) Af en toe ga ik nog wel eens naar het stattion om wat
muziektijdschriften te halen. (met name de Gitarre und Bass ist
spitze, maar ook de Bass-player neem ik dan mee.)
Ik ben nu al maanden bezig aan een paar boeken, Living my life wil
zelfs niet meer vorderen. Hommage to Catalonia ook niet, en die
biografie van Janis Joplin,.. dat schiet ook niet op. Het enige boek
wat ik nog steeds regelmatig inkijk is "the complete history of
Rickenbacker guitars" by Richard R. Smith. Met name vanwege de mooie
plaatjes. en verder komen er alhier nogal wat lettertjes voor mijn
neus.


>Alleen in het tweede geval doe je jezelf tekort, en mis je wat.
>

Ergens knaagt er wel iets, van dat tweede geval.












(Maar het knaagt niet hard genoeg.)

------
bertje