Subject: nachtgezicht From: rh@knoware.nl (Hiram) Date: 1997/12/16 Message-ID: <1d1d4k0.tqct3y5ek7soN@beastie-ppp5.knoware.nl> Organization: Some. Newsgroups: nl.eeuwig.septemberIk sluit vaak de gordijnen niet, 's nachts, en de zwarte nacht spoelt tegen de ramen aan beide kanten van de kamer. De tuin is van mij, daar gebeurt dus niets. Een enkele kat loopt er voorzichtig rond. Maar de straat ligt open, daar kan iedereen wel komen. Ik zie soms even, een moment lang, een gezicht verschijnen, of beter: ik verwacht het te zien, het gezicht. Het is het gezicht van een man, misschien een vrouw, die daar ineens is, die naar binnen kijkt, niet met enige bedoeling, maar heel nadrukkelijk, en die man of vrouw is van een soort die niet begrijpt, want nooit heeft uitgelegd gekregen, dat je dat niet doet, 's nachts bij mensen naar binnen kijken. En ik huiver bij de gedachte aan dat gezicht, omdat ik weet dat ik, als ik ooit echt in die ogen zal kijken, alles moet laten vallen dat ik in mijn handen heb, krant, boek, of lief, om me helemaal te kunnen overgeven aan een matte ontzetting, aan het besef dat hij, of zij, nu toch gekomen is.
Hiram -- più in fondo, più in fondo, più in fondo, più in fondo.