Parijs.

Jan Mannoury

From: mannoury@euronet.nl (Jan Mannoury)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Parijs.
Date: 9 Nov 1997 19:23:42 GMT
Organization: georganiseerd? ik?
Message-ID: <34660ac9.3612766@news.euro.net>

onlangs schreef ik iets over mijn bezoeken aan parijs in de jaren 80.
een lurker mailde me daarover en na enige bedenkingen ratelde ik
ineens een hele lap tekst uit mijn vingers. hier en daar mist een
leesteken wat de leesbaarheid wel wat beinvloedt maar dat gaat bij mij
nu eenmaal zo. chronologie is ver te zoeken en de mooiste anekdotes
houdt ik voor mezelf maar voor eventueel geinteresseerden hier het
verhaal van mijn liefde voor parijs:
____________________________________________
astruijs@bart.nl:
> Zoals jij het in de newsgroup deponeerde is het interessant voor mij: een
> gewone Nederlandse toerist die een beetje clochard ligt te spelen aan een
> Seine-oever in Parijs. Wil je er nog over praten??

waarvoor is het interessant? ik liep in die dagen wat met mezelf in 
de knoop en ging nou niet bepaald als gewoon tourist. daar had ik 
toen de middelen niet voor. ik was verslaafd aan parijs en aan de 
jeugdcultuur die toen onder de bruggen leefde. geen clochards. die 
waren er ook wel maar die leefden anders. we spraken er wel mee en 
soms deelden we eten of wijn met elkaar maar over het algemeen waren 
dat niet echt sociale mensen. erg op zichzelf. voornamelijk 
alcoholisten die vaak al een leuke hersenbeschadiging hadden 
opgelopen. zaten wel interessante mensen tussen. zo had je "de 
professor" die met gekopieerde gedichten langs terrassen liep om te 
verkopen. of heinz. een bejaarde duitse zeeman die 30 jaar geleden in 
parijs was blijven hangen na een verkeerd afgelopen liefde oid. nam 
zich regelmatig voor om naar duitsland terug te liften maar de 
afstand tussen hem en de snelweg was op de een of andere manier 
onoverbrugbaar geworden. onderweg kwam hij altijd wel een fles wijn 
tegen. een goed dichter zou heel wat met dat gegeven kunnen denk ik.
de groep waar ik deel van uit maakte bestond voornamelijk uit duitse 
jongeren die het dwingende klimaat in duitsland ontvlucht waren. mijn 
beste vriend was in duitsland een "gezocht misdadiger". (hij was 
gepakt met twee gram heroine) moest er eigenlijk de bak voor in en 
niet eens zo heel erg lang, alleen was hij een aids-patient (vuile 
naalden) en was hij bang dat het in zijn geval levenslang zou worden.
van hem weet ik dat hij nog minstens een jaar geleefd heeft. daarna 
ben ik het kontakt verloren.
er zaten ook twee meisjes in de groep (beiden duits) waarvan ik 
eigenlijk niet weet wat ze daar deden. heel evenwichtige personen.
tina, (de andere naam ben ik vergeten) was bloedmooi en vreselijk 
aardig. toen ik op een gegeven moment uit parijs vertrok heeft ze me 
naar het station gebracht en onderweg een fles cider gekocht. die 
hebben we samen op een bankje leeggezopen waarna ik haar mijn zakmes 
kado heb gedaan. helaas bleef het daar bij kwa romantiek.
een derde meisje was een verknipt frans meisje dat met een piepklein 
katje bij ons onder de brug kwam slapen. ze was erg in de war en haar 
vriendje kwam bijna elke dag vragen of ze weer thuis kwam waarna ze 
steevast op de vuist gingen. op een nacht werd ik wakker met haar 
tong in mijn oor. ik wist niet precies wat er gebeurde maar tina 
heeft haar weggeschopt. achteraf was het een zielig geval. het kleine 
katje sleepte ze aan een touwtje achter zich aan over de keien. 
regelmatig knoopten we een gesprekje met haar aan om het arme dier 
wat te ontlasten.
we kwamen aan de kost door in de metro mensen aan te spreken of door 
te zingen, te fluiten of wat dan ook. vooral de meisjes haalden 
goudgeld op. het voornaamste verschil met clochards is dat zij niet 
delen. ze ruilen hooguit. er was ook een italiaanse straatzanger met 
gitaar bij de groep die toen hij dat wilde binnen 2 uur een busreis 
naar amsterdam bij elkaar speelde. je had toen een goedkope 
maatschappij, "magic bus" die met gewone stadsbussen reed. ik weet 
niet of ze nog bestaan. zat in parijs op place de la concorde geloof 
ik. is, meen ik, een amsterdams bedrijf
elke middag kwamen we rond 5 uur bij elkaar op place saint michel. om 
de beurt haalden we wijn en als je honger had haalde je een sandwich 
grec bij een van de vele tentjes daar. we zaten daar tot 'savonds 
laat. als we daar zin in hadden pakten we de metro (je kon zo over 
het hekje klimmen) naar een park met kasteel aan de rand van parijs 
waar we in de muziektent sliepen.
over die metro heb ik nog wat leuks. bij sommige stations was er geen 
hekje maar elektrische deuren zodat je er niet uitkon. je moest dan 
je kaartje in een gleuf steken zodat de deuren opengingen. een jongen 
had zijn hond zo getraind dat het beest langs de bewaking naar buiten 
ging en bij de ingang op de elektrische deurmat ging staan zodat we 
er daar uit konden. was de enige truuk die het dier kende.
affijn, zoals ik al eerder zei was het een wazige tijd. als ik het zo 
lees lijkt het allemaal nogal romantisch maar ik liep in die dagen 
met een bult ellende rond en de drank maakte het leven ook niet veel 
gemakkelijker.
de rest van de ploeg ging na de zomer elders in europa heil zoeken. 
werken bij boeren in zuid frankrijk of spanje. sommigen gingen naar 
hippiecommunes die je nog steeds hebt in bretagne en denemarken. ik 
ging naar nederland en pakte er m'n leven weer op. probeerde nog eens 
wat van m'n studie te maken. het derde jaar bleek de groep uit elkaar 
gevallen. degenen die ik tegenkwam waren op weg om heinz achterna te 
gaan en zijn misschien nog steeds op zoek naar de snelweg. de 
bindende personen waren er niet.
ik ben dat jaar beroofd en bijna verkracht en kwam moe ziek en 
hongerig terug in nederland. sindsdien ben ik wel weer in parijs 
geweest maar dan met mijn vriendin in een hotel op montmartre.
het is een mooie stad maar parijs is voor mij parijs niet meer. je 
ziet ook steeds minder clochards. ze worden tegenwoordig geweerd uit 
de binnenstad.
zo. nu heb ik een fles wijn verdiend.

groet, jan