Zonnige septembermorgen

Hendrik Marsman

gepost op 15 september 1997
Jan Mannoury


On 15 Sep 1997 14:40:45 GMT, ace@xs4all.nl (ace) wrote:


|[mooi verhaal met veel Õ's]

en daarom doe ik er ook maar eens aan mee.
(voor zieke sterre)


 ZONNIGE SEPTEMBERMORGEN

 De zomer en de late rozen
 zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid;
 het bloedend vuur, het hete blozen
 tot oud octobergoud vergloeid.

 de groene vlammen van de bomen
 -bestorven bruin en wingerdrood-
 zijn van hun donkre drift benomen
 o dag, o droom van blauw en goud!

 het licht hangt in de honingraten
 der vensters als een vochtig vlies
 en morgenzon in de gelaten
 waarin bij nacht de droefheid wies.

 o zijden zonlicht, zacht kristal
 hoe onbeschrijflijk mild en edel
 verzilvert gij het smal ravijn
 der huizen en de ranke schreden

 der meisjes langs den waterval
 en langs de gracht en op de bruggen
 die teer gebogen ruggen
 welven over het fulpen waterdal;

 de kinderen vangen met hun handen
 de zachte speren; en hun mond
 vangt het geluk met open tanden
 van dauw en vochte morgenstond.

 o witte wel, o waterval
 omhuiverd door die vroege tent
 van hemelsblauw, o firmament
 dat koel en diep doorschijnend is;

 genees mijn hart dat in den zomer
 zo ruw en rood gehavend werd;
 genees het in het klare stromen
 voordat het droef en avond wordt.

    marsman

janm
(nee petje & bierter, ik maak er geen gewoonte van.)