Re: Die Traumdeutung

Jan Mannoury

From: mannoury@telekabel.nl (Jan Mannoury)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: Die Traumdeutung
Date: 22 Feb 1998 23:03:12 GMT
Organization: Georganiseerd? IK??
Message-ID: <34fba09e.32879960@news.euro.net>

On 22 Feb 1998 17:18:10 +0100, freek@phil.ruu.nl (Freek Wiedijk)
wrote:

|        Aan Rika
|
|    Slechts <e'e'>nmaal heb ik u gezien.  Gij waart
|    Gezeten in een sneltrein, die de trein,
|    Waar ik mee reed passeerde in volle vaart.
|    De kennismaking kon niet korter zijn.

twee herinneringen drongen zich inene aan me op. beide exotisch en van
de soort die direct een verhoging van de adrenalinespiegel en pijn in
het hart tot gevolg heeft. bij mij althans.

de eerste
was in 1974 in ecuador. een stoomtrein want in de andes schijnt dat op
grote hoogte meer vermogen te hebben dan diesel. ik ben 7 jaar en we
zijn op weg naar een plaatsje waar ik de naam van kwijt ben. limon
staat me bij maar daar kan ik me in vergissen.
de trein zit vol met mensen in kleurige kleding. sommigen hebben
manden met kippen en aardappelen op schoot. de lucht die ik ruik is
die van zweet, sigaretten en petroleum. een vrouw die naast mijn
moeder op de houten bank zit schuift een beetje naar voren en laat
haar urine over de grond lopen.

ik steek mijn hoofd uit het raam en laat de wind in mijn gezicht
waaien. we passeren rotswanden, regenwoud, diepten. in welke volgorde
weet ik niet. misschien wel willekeurig.

een wagon verder steekt ze haar hoofd uit het raam. in eerste
instantie niks bijzonders omdat ze net als ik naar voren kijkt. dat
schijnt zo te horen als je uit het raam van een trein hangt. ik zie
alleen het schouderlange gladde zwarte haar.

dan draait ze zich om en kijkt me recht in het gezicht. ze heeft een
glad gepoederd gezicht, licht getint, en haar lippen zijn bloedrood.
haar ogen zwartomrand, gouden hangers in haar oren. een witte blouse
met kantenkraag, een hoertje, vermoed ik achteraf. maar als kind vond
ik dat mooi.
ze lacht me toe ik lach terug en de hele reis door blijven we elkaar
aankijken. af en toe moet een van ons naar binnen. ik omdat mijn
moeder me een broodje wil laten eten, zij om andere redenen vermoed
ik. telkens als we ons gezicht weer naar buiten steken wacht de ander
ons op.
af en toe werpt ze me een kushandje toe. als we door een tunnel
schieten kunnen we elkaar even niet zien maar zodra we er uit komen
lacht ze me weer tegemoet.
bij aankomst in joost weet waar is ze al verdwenen als ik de trein
verlaat. mijn moeder heeft het nooit gezien. zij vond het gewoon leuk,
een langharig witblond jongetje is een bezienswaardigheid tenslotte.
ik weet nog steeds dat 7-jarige jongetjes erotische fantasien kunnen
hebben. heftige.

de tweede
was heel anders en in parijs. in montparnasse ben ik ingestapt. de
eerste metro (zes uur?). een dronken kop op weg naar gare du nord voor
een kop koffie. bij chatelet stapt ze in. een meisje met een marokaans
uiterlijk. schitterend lang krullend donker haar met een rode gloed.
de stoeltjes zitten tegen de zijwand en ze gaat schuin tegenover me
zitten vlak naast de ingang. haar ogen zijn maar half open. droomogen.
om haar lippen speelt een glimlach die doet vermoeden dat ze zojuist
de beste seks van haar leven heeft gehad.
ze kijkt me geen moment aan maar staart rustig en slaperig voor zich
uit. nooit heb ik iemand zo ontspannen en gelukkig zien kijken.
ik heb haar, tot ze uitstapte bij st denis, met open mond aan zitten
gapen.

janm