Re: De Wereld als Wil en Voorstelling

Serge Helfrich

From: helfrich@xs4all.nl (Serge Helfrich)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: De Wereld als Wil en Voorstelling
Date: Mon, 03 Nov 1997 22:14:09 GMT
Organization: De Profundis Clamavi
Message-ID: <345e4be5.12993597@news.xs4all.nl>

On Mon, 03 Nov 1997 00:18:29 GMT, moniiq@xs4all.nl (moniiq) wrote:

>Once ( Fri, 31 Oct 1997 23:08:19 GMT), you (helfrich@xs4all.nl (Serge
>Helfrich)) wrote:
>
><nogal wat geknipt waar ik misschien ooit toch op reageren wil>
>
>> Je leeft, je lijdt, je gaat dood -
>> Bedankt lieve ouders.
>> Je was er liever niet. Maar je hebt het verdiend,
>
>> Niemand wordt voor het geluk geboren
>> Je bent hier om te lijden
>> En dat in te zien.
>
>Niet mee eens. 

Voor de goede orde, die tekst is niet van mij, maar is de samenvatting
van een alleraardigst werkje... eh... naar de opvatting van twee heren
die ik niet persoonlijk ken, en die er -als Nederlanders!- in zijn
geslaagd een boek te schrijven dat tegelijkertijd geestig en
intelligent is. Dat staat in schril contrast met bijvoorbeeld de
aanpak van Patricia de Martelaere, die alvorens wollig te worden, maar
beweert dat Schopenhauer eigenlijk een soort Engelsman was, wellicht
in een poging zijn magnum opus ook aan kruideniers en kaasboeren in
een moeraskolonie aan het einde van de twintigste eeuw te kunnen
slijten. Dat is natuurlijk niet de manier om een werk in te leiden,
dat het tweede boek in de geschiedenis is waaraan de Heilige Geest
persoonlijk heeft meegeschreven; immers, de Heilige Geest schrijft
geen Engelse lectuur die voor wereldliteratuur door moet gaan, en
daarbij, kruideniers zullen de Heilige Geest echt niet gaan lezen
wanneer deze na zo'n tweeduizend jaar toch blijkt te kunnen
schrijven... zelfs niet in het Engels. Kortom, die tekst is niet van
mij... zoals ik nu maar voor de derde keer zeg (You know who you
are!).

Maar goed, moniiq, van wie die tekst dan ook mag zijn, je bent het
blijkbaar niet met het geschrevene eens, en je ziet er mogelijk een
mooie gelegenheid in, om eens een lekkere kroegfilosofische discussie
aan te slingeren... Toch moet je daarbij beseffen dat over dergelijke
kwesties, die we voor het Hoogheilige Gemak maar onder het kopje
'dogmatische metafysica' zullen plaatsen, tegenwoordig niet zo erg
veel zinnigs meer valt te zeggen... zeker niet sinds we in 1945 door
het Imperialisme zijn bezet en consumeerbaarheid een hoog goed is
geworden, dit alles natuurlijk ten gunste van de broodnodige
rationaliteit, maar ook van de Auschwitz-dweperij der postmoderne
kritiek... Dit alles vormt echter geen enkele belemmering voor die
heerlijke 'kroegfilosofie' waarin we nog niet eens pretenderen iets
zinnigs te willen zeggen. Welnu, dat is mijn standpunt: ik heb niets
zinnigs te zeggen, en dat wil ik ook helemaal niet; ik neem enkel het
woord.
  
Nu zouden we bijvoorbeeld met argumenten kunnen komen tegen de
bewering dat de Heilige Geest co-auteur van Die Welt als Wille und
Vorstellung was... of juist met argumenten _voor_. Ondertussen neem ik
er wel genoegen mee dat de Heilige Geest naar de Nobelprijs voor de
literatuur kan fluiten.

>Je leeft, je ontdekt, niet elke ontdekking is plezierig, ook komen er
>steeds minder ontdekkingen (elk jaar dat ik leef groeit er aan het
>puzzelstukje van mijn identiteit wel weer een vreemd uitstulpinkje waardoor
>ik steeds minder puzzelstukjes tegenkom waarmee het klikt, en toch, de
>ontmoeting  met een puzzelstukje die mij niet past maar hetzelfde inzicht
>heeft is *ook* bijzonder), steeds minder ontdekkingen leidt tot momenten
>van verstildheid waarin soms de dood als vriend langs komt (waar las ik dat
>ooit: "Because I'm a man, Death is my Mistress). Ik hou nogsteeds ernstig
>van dit leven, ik hou van het gevoel te 'rijpen' , ik mis het niet, de
>zeldzaamheid van  nieuwe ontdekkingen. Toch is er af en toe een moment dat
>ik inzie, dat op een dag de dood langs komt als ware het een minnaar, en
>niet als iets om bang voor te zijn.  Bedwelmende vergetelheid ? 
>Thuiskomen ?  Rust, Bevrijding, nu ja, gooi er nog eens een cliche in, Ik
>weet het niet, maar met lijden heeft het niets te maken (mmm, dat hoop ik
>natuurlijk maar, van de weg ernaartoe weet je het maar nooit). 
>
>Nee, het leven zien als een lijden en de dood als de verschrikking aan het
>eind ? 

De dood als verschrikking? Volgens mij hebben de burger-optimisten dat
bedacht. Vooral zij beginnen immers te zeuren als het moment nadert...
en terecht, het terugblikken op een leeg leven... nou ja, toch ook
weer vol met het zoeken naar onbenullige bevredigingen, die voor
prestaties, momenten van geluk, rijpingen of weet ik veel wat voor een
onzin nog meer allemaal ('volledig' dus), moeten doorgaan, lijkt me -
voor wie is gespeend van cynisme of, in die laatste minuten, van
zelfbedrog - toch niet echt een pretje. Maar goed, voor veel mensen is
het lachwekkende een bloedserieuze zaak... en het zou bijzonder
ongepast van mij zijn om daar buiten een kroegfilosofische context (ik
hanteer hier en daar maar wat modieuze begrippen t.b.v. de
leesbaarheid) mee te spotten. Wie zichzelf immers nog tot doel stelt
van een lachwekkend in een lachend mens te veranderen, is hopeloos uit
de tijd, en daarmee niet toch nog lachwekkend, maar eenvoudigweg
gediskwalificeerd. En de pias blijft zuur kijken wanneer hij niet
geamuseerd - of anderszins beziggehouden - wordt... maar zelfs dan...

>Dat kan ik niet. Nee, alle aspecten van het leven hebben voor mij
>hun eigen ingebouwen genot, 

Merkwaardig. Van meeste aspecten van het leven ben ik nou niet zo
onder de indruk... Van andere aspecten des te meer, en die aspecten
heb ik goeddeels zelf ontdekt. Daar kan ik uitstekend op teren, al
valt het allemaal met zeer weinigen te delen, maar dat is niet erg...
integendeel.

>en ik heb het sterke vermoeden dat de dood met
>elk jaar minder angstaanjagend wordt en juist het besef van die
>onvermijdelijke dood mij doet genieten van wat is.
>
>Moniiq


-- 
Serge Helfrich
helfrich@xs4all.nl
http://www.xs4all.nl/~helfrich/