Een symfonie voor het einde van een tijdperk

Serge Helfrich


From: helfrich@xs4all.nl (Serge Helfrich)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Een symfonie voor het einde van een tijdperk
Date: Mon, 29 Dec 1997 00:58:49 GMT
Organization: De Profundis Clamavi
Message-ID: <34a6f544.968564@news.xs4all.nl>

On Sun, 28 Dec 1997 20:28:04 GMT, moniiq@xs4all.nl (moniiq) wrote:

>Once ( Sat, 27 Dec 1997 22:40:35 +0100), you (pigeon@xs4all.nl (Christian
>Tan)) wrote:
>
>>Qua klassieke componisten mis ik in ieder geval Shostakovich.
>
>Christian, daar zal ik een goed voornemen van maken.
>

Het meest interessante aan Sjostakovitsj vind ik zijn creatieve
jatwerk - oh nee! niet dat ik wil beweren dat hij geen uitgesproken
eigen stijl had... maar zijn creatieve jatwerk vind ik minstens zo
interessant als die eigen stijl. En waarom? Omdat hij met name van
mijn idolen jatte... daarom. Terecht natuurlijk, wat mij betreft. Maar
zou het kunnen zijn dat Sjostakovitsj zelf niet zo te spreken was over
zijn eigen creatieve gejat? Misschien... Hij zal hoe dan ook goede
redenen hebben gehad om op een gegeven moment over te gaan van
creatief jatten op ordinair jatten. Hele passages uit de
Goetterdaemmerung - en nog wat motiefjes uit andere werken - plempte
hij zo - hopla, met kut en peest - in zijn Vijftiende Symfonie. Zoiets
moest wel een hoogtepunt in originaliteit zijn (zo na de oorlog)...
ware het niet een zekere Anton Bruckner iets dergelijks een eeuw
eerder al had gedaan, in zijn Derde Symfonie, die hele stukken
Walkuere bevatte (al had de brave, al te brave, Anton de klasse om die
grappen in herziene versies te verwijderen)...

Het leuke is nu dat uitgerekend die bewuste maten in de Vijftiende,
juist door de mij bekende, al te bekende, 'Sjostakovitsj is de
grootste componist van deze eeuw'-Hollanders en 'He bah,
Wagner'-Hollanders, zo ontzettend mooi bevonden worden. Natuurlijk is
dit slechts een detail, maar, voor mijn snobistisch en geperverteerd
brein, wel een tamelijk pikant detail.

Soms vraag ik mij af hoe het toch mogelijk is dat in een land dat...
-tsja wat zal ik ik zeggen?-... een land dat, naar mijn bescheten
mening, nou niet echt uitblinkt in culturele uitspattingen,
componisten als Mahler en Sjostakovitsj zich toch in een zekere mate
van populariteit kunnen verheugen. Op dergelijke momenten prijs ik mij
gelukkig als ik uit kan zien over de volgeneukte, drassige vlakte
onder de zware hemel... en prangende levensvragen verdwijnen als
sneeuw voor de zon.

Dit was het contemplatief moment voor vandaag. Nu ga ik gewoon weer
'kut' zeggen.

Kut.

 
-- 
Serge Helfrich
helfrich@xs4all.nl
http://www.xs4all.nl/~helfrich