From: sterre@xs4all.nl (sterre) Newsgroups: nl.eeuwig.september Subject: Re: de score Date: Tue, 22 Jul 1997 23:51:26 +0200 Organization: the dark side Message-ID: <sterre-2207972351270001@asd06-06.dial.xs4all.nl> X-XS4ALL-Date: Tue, 22 Jul 1997 23:48:21 CESTpien@xs4all.nl (Pien) wrote:
> sterre <sterre@xs4all.nl> tegen truus: > > > dagdag, sterre ( was u niet ook interpunctie-loos?) > > daar was laatst een interpunctie loos? > Het arme kommaatje voelde zich vreselijk in de steek gelaten door zijn halfbroertjes, de twee-eiige tweeling Colon en SemiColon. Uitgepoept hadden ze hem, en dat zomaar, zonder dat er enige aanleiding voor was. Moederziel alleen dwarrelde zhij nu door het luchtruim, om als een regendruppel met een treurig staartje zachtjes te landen op het mooie witte pak van een lichtmatroos. Hij zou net gaan varen, de lichtmatroos, en hij liep met zijn plunjezak de loopplank al over.
De lichtmatroos bekeek het zwarte kloddertje op zijn mooie witte pak argwanend, en wilde het al bijna wegfietelen met een knip van zijn duim, totdat het kommaatje ineens hard en verscheurend begon te snikken. t Werd zhaar allemaal te veel. Uitgepoept en weggefieteld op één dag, dat zou zelfs het fiere Vraagteken te veel van het goede zijn. En het kommaatje was nog maar klein en nietig. Stilletjes hoopte zhij op een dag net zo groot en krachtig te zijn als het Vraagteken. Zhe deed ook dagelijks rek- en strekoefeningen met zhaar staartje, en soms, op goede dagen, leek het waarachtig alsof er al een heuse kringel in heur staartje kwam. Maar lang hield dat nooit.
De lichtmatroos peuterde even met een vinger in zijn oor, aarzelde, en boog toen het hoofd een weinig naar voren. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes, en warempel - daar ontwaarde hij een kommaatje op zijn borst. Het was er rondomheen al helemaal nat en vochtig, van alle tranen, en het kommaatje dreef langzaam naar beneden op de golven van zhaar eigen verdriet. Overmand door ontroering ontfermde de lichtmatroos zich onmiddellijk over dit kleine mirakel. Heel voorzichtig tipte hij het kommaatje op met de punt van zijn wijsvinger, en hield zhaar dicht bij zijn oog. "Ach", zo sprak hij, "wat een hoop verdriet, voor zo een klein schepsel. Komma'ar, kleintje" en koesterend stak hij zhaar in zijn borstzakje. Met zhaar staartje hield het komaatje zich goed vast aan de rand, zodat zhij naar buiten kon kijken.
Ze klommen samen in de mast, en het kleine kommaatje juichde het uit. Wat zouden ze thuis allemaal jaloers zijn! Die arrogante Punt, die altijd en eeuwig het laatste woord moest hebben. Het altijd schreeuwerige Uitroepteken, de elitaire tweeling Aigu en Grave, en die snobbige Circonflex. Het kommaatje zou ze versteld doen staan. En de irritante tweeling Colon en SemiColon, nou, die konden waarachtig voor eeuwig de stront in zakken.
Maar toen kwam er storm. En tegenwind. De zeilen braken vrijwel onmiddellijk. De lichtmatroos sprong zo snel als-ie kon in de reddingsboot. Het kommaatje hupste heen en weer in het borstzakje, en probeerde zich uit alle macht vast te klemmen. Maar een instantaan opkomende melkzuurvergiftiging maakte dat het komaatje met een schreeuwende kramp voortijdig af moest haken. Daar vloog hij weder door het luchtruim, tenmidden van rondsuizende ra's, zeilen en geknapte stagen. Oh, en daar vloog het kraaiennest ook. En hee, was dat de kap'tein niet? Het kommaatje probeerde zijn staartje telkens achter al het rondsuizende materieel te haken, maar een onverwachte klap van de rondvliegende giek maakte een eind aan de worsteling. Bewusteloos stortte het kommaatje in de wijde oceaan.
En daar drijft het nog steeds. Hulpeloos. Kutmatroos.
dagdag, sterre (schrijfseldwangmatig)
.nosig