Een dagje naar de stad

txtbreed

From: txtbreed@xs4all.nl (txtbreed)
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Een dagje naar de stad
Followup-To: nl.eeuwig.september
Date: Mon, 30 Sep 1996 12:19:25 GMT
Organization: The Butterfly Lifts The Cat
Sender: ~txtje
Message-ID: <324fbab1.2661995@news.xs4all.nl>
X-XS4ALL-Date: Mon, 30 Sep 1996 13:21:49 MET DST
Summary: welkom in nl.eeuwig.september!
Keywords: a fable 'bout rulez & regulationz

Daar sta je dan. Helemaal alleen in de grote stad. De lampjes van je
modem knipperen vriendelijk, de kabeltjes zitten goed vast en je bent
er helemaal klaar voor. Je hebt je goed voorbereid, veel gelezen ook,
dus er kan helemaal niets misgaan. En die drukte op straat moet geen
probleem zijn, toch? Je schudt je rugzak nog eens lekker op en zet er
de pas in. Ineens voel je een elleboog in je zij. "Kijk uit waar je
loopt, gek", gromt een haveloze voorbijganger en kijkt je woedend aan.
Je doet je mond open om iets terug te zeggen, maar hij is alweer
verdwenen in de stroom voetgangers en auto's. In de verte zie je nog
net een tank de hoek omgaan.
Toch maar eens vragen of dit wel de goede buurt is. "Eh .....
mevrouw!" probeer je voorzichtig, en ze kijkt je nog aan ook.
"Wadisser?" vraagt ze wantrouwig. Je wijst. "Ik vroeg me af of je zo
bij het marktplein komt." Verschrikt slaat ze je hand weg: "Niet
wijzen!" Ze kijkt onrustig om zich heen, pakt je arm beet en trekt je
een portiek in. "Je moet de mensen hier met rust laten", sist ze in je
oor. "En zeker geen stomme vragen stellen over hoe je ergens moet
komen. Er staan stadsplattegronden genoeg, bedoel ik." Ze bekijkt je
van top tot teen, schudt haar hoofd en zucht eens diep: "Waar heb je
die stomme rugzak gekocht? Je lijkt wel een toerist. Vind je het gek
dat ze lomp tegen je doen?" Nu word je toch wel een beetje kwaad. "Ja
maar, ho eens even! Ik heb toch zeker net zoveel recht als een ander
om hier te lopen?" Ze glimlacht vals en wijst naar de overkant van de
straat. Daar loopt net op dat moment iemand in volle wapenrusting
langs. Op zijn rug zit een soort zuurstoffles, die met een soort
stofzuigerslang aan de rechterhandschoen vastzit. Je slikt eens
moeilijk. De vrouw buigt zich naar je toe, een hebzuchtige glans in
haar ogen. "Als jij nou mijn boodschappentassen draagt, en een kop
koffie met een borrel voor me betaalt, zal ik je wel even het een en
ander uitleggen." 

Het cafe is twee deuren verderop. Binnen is het warm, druk en vooral
erg lawaaierig. Maar je hebt je bestelling nog niet gedaan, of het
wordt doodstil. Alle hoofden draaien in je richting en je krijgt het
een beetje benauwd. De kroegbaas zet met een klap twee koppen koffie
voor je neer, en een glas met iets goudkleurigs erin. "Da's dan
achtendertig gulden." Naast je begint iemand zachtjes te grinniken -
het is die vrouw met de boodschappentassen. "Ik zou maar betalen",
zegt ze rustig, "anders heb je straks nog een probleem." Dan knipoogt
ze naar de man achter de toog: "Doe mij nog maar een borrel. Dat kan
er nou wel vanaf." Het schemert je voor de ogen. "Jamaar, wat is dit
toch voor een groep?" stamel je geschokt. "Kun je dan helemaal niemand
vertrouwen?"
Het is het begin van een lange dag vol avontuur. Want als je er na
vijf minuten door de motorrijders wordt uitgegooid, beland je in een
tent waar ze het allemaal over buitenlanders hebben. Na een kwartier
begint dat toch wel wat saai te worden. Maar goed, je mag er tenminste
nog roken. Twee deuren verderop is dat er niet meer bij - daar zijn ze
met dure computers bezig en de airco staat er op tien. De enige
overeenkomst is eigenlijk, dat ze het nergens leuk vinden als je
vraagt wat voor groep het is. Zo gaat dat nog een keer of tien
door, en dan ineens krijg je het door. Het is juist de bedoeling dat
het overal totaal verschillend is. Dat is gewoon erg handig voor de
gelijkgestemden. In een oude stadsgids die je in een hoekje vindt,
lees je dat je zelf ook heel makkelijk een kroeg kunt beginnen. Als je
maar genoeg mensen bij elkaar kunt krijgen. En het belangrijkste van
alles: je moet de regenten, een groepje bejaarden dat altijd in een
van de oudste panden van de stad bij elkaar komt, zien te overtuigen.
Die willen keiharde cijfers zien, voordat ze hun handtekening zetten.
En aan die cijfers moet je ook op de goede manier gekomen zijn.

Een van de regenten legt het vermoeid uit. Eerst moet je je idee op
papier zetten en het aan iedereen laten lezen. Dus de naam die je had
bedacht, en wat voor soort kroeg het wordt, dat soort dingen. Als
iedereen het er dan over eens is geworden, moet je stemmen gaan
verzamelen. Dat doe je met weer een andere brief. Als er genoeg mensen
te vinden zijn die het een goed idee vinden, dan krijg jij je kroeg.
Maar pas op, je moet het niet te gek maken. "Dus geen malle namen
verzinnen, en duidelijk beschrijven wat voor soort cafe je in
gedachten had." Hij kijkt je streng aan: "Want te veel van hetzelfde
willen we niet, en de naam moet ook passen bij de anderen." Anders
wordt het onoverzichtelijk, moppert de regent, en dat kunnen de mensen
niet hebben. "Het is toch al zo druk. Zeker nu we voor die gekken daar
een hele nieuwe wijk moeten gaan neerzetten." Hij wijst in de richting
van een overvol terras: "Maar het kan niet anders, want ze zitten daar
dag en nacht lawaai te maken en daar zijn veel klachten over van de
buren."
Je knikt instemmend en biedt de regent nog een drankje aan. Het kan
immers geen kwaad om zulke mensen te vriend te houden. Maar al te lang
ben je niet van plan te blijven hangen in die donkere
regentensocieteit. Want het is een mooie nazomeravond in september,
dat terras ziet er gezellig uit en de muziek klinkt er ook goed. En
het mooiste van alles: er is vast wel iemand te vinden die je wil
uitleggen hoe ze het voor elkaar gekregen hebben. 

~txtje