Re: Er was eens het Grote Kreupelhout

ace

   
From: J$ <js@cs.vu.nl>
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: Er was eens het Grote Kreupelhout
Date: 4 Oct 1996 13:10:58 GMT
Organization: Diff'rent colours, made of tears
Message-ID: <5332d2$aa6@moe.phil.ruu.nl>
References: <gdekkers.1864.3254A91F@kub.nl>
X-Date: Fri Sep 1130 15:10:41 EDT 1993

gdekkers@kub.nl [gkn]:

[deletia]

gkn: <wordt vervolgt>

In de tussentijd wist Tuintje naderen  wisselen van het tijdige voor het
eeuwige uit te  stellen door zijn baard, die helaas  vast was geraakt in
de raderen  van die vermaledijde  sjokomachine, lost te maken  -- helaas
ten koste van zijn baard. Dan maar  niet; en die sjoko, daar had Tuintje
ook even  genoeg van. "En zeg  nu zelf,"  bromde hij in  zichzelf, "voor
subversieve activiteiten is dat  spul eigenlijk helemaal niet nodig! Dat
ik dat  nu pas  zie...". Vlijtig kweet  hij zich  verder van  zijn taak.
Zwoegend kwam Gerrit binnen, twee zo te zien zware zakken op haar rug.

"Ritje!" groette Tuintje verheugd.  "`t Is er Tuin?",  antwoorde Gerrit,
die nogal  een pesthekel had aan  die oergezellige verkleinwoordjesdrang
die  tot haar  spijt de  laatste  tijd zo'n  opgang deed.  "En?  Heb  je
voldoende houtskool, zwavel en salpeter bij elkaar gesprokkeld?".

Het  antwoord stelde  teleur. Gerrit  bleek  weliswaar voldoende  zwavel
("dat zielige doodgevroren meisje zou de stokjes waar ik ze afgeschraapt
heb toch niet meer missen", dacht  ze een tikje verdrietig, "maar ja, de
trut hield die  half opgebrande exemplaren wel  verdomd stevig vast! Net
goed eigenlijk.")  en salpeter te hebben,  maar ja, de kool  was met het
sop spoorloos verdwenen. Tuin, die de oorvijg die Gerrit bij binnenkomst
uitdeelde nog warm nagloeide, staarde  peinzend voor zich uit. Wat nu te
doen, om  mandarijn te  worden in plaats  van de  huidige kumquat? Plots
trok de rimpel  uit zijn sinds kort  blotebillenachtige gelaat weg. Maar
natuurlijk! Waarom daar  niet eerder aan gedacht! Als  je Rotterdam toch
op gaat blazen, waarom dan niet een deel eerst verkolen om aan de nodige
ingredienten te komen!

De  nacht   was  inmiddels   stevig  gevallen. Gezamelijk   schreden  de
complottisten  door het  lage kreupelhout,  her en  der een  droog bosje
meenemend;  gelukkig   maar  dat  Gerrit  nog   een  enkel  zwavelstokje
had   achtergehouden. In  de   verte  gloorde   de  kill,   onmenselijke
Alexanderpolderverlichting reeds; de reflectie  vormde een twinkeling in
de doortastende, zij het toch wel vermoeid rakende samenzweerders.

In de kroeg  was de goegemeente allang het bestaan  van beiden vergeten.
Immers, de nacht is  lang, de drank goed, en, nou ja,  hoe gaat dat, het
geheugen van  het gemiddelde  fictieve personage is  nou eenmaal  aan de
korte kant,  om van de diepte  van diens affecties nog  maar te zwijgen.
In vergaande  staat van inebriatie  werd ook  hier echter het  scala aan
rookgeuren  onmiskenbaar rijker,  en het  leek dan  ook een  kwestie van
geringe tijd voordat  een van de lavelozen in een  helder moment toch in
zou zien dat ter plekke niemand zijn pyp stopte met een mengsel van ruwe
olie, melasse en reepjes autoband. Aan de ene einder gloorde de ochtend;
aan een andere einder een andere gloed.

<wordt vervolgd?>


-- J$
-- 
Craig? Is that _you_? Craig Shergold?