Re: Er was eens het Grote Kreupelhout
ace
From: J$ <js@cs.vu.nl>
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Subject: Re: Er was eens het Grote Kreupelhout
Date: 4 Oct 1996 13:10:58 GMT
Organization: Diff'rent colours, made of tears
Message-ID: <5332d2$aa6@moe.phil.ruu.nl>
References: <gdekkers.1864.3254A91F@kub.nl>
X-Date: Fri Sep 1130 15:10:41 EDT 1993
gdekkers@kub.nl [gkn]:
[deletia]
gkn: <wordt vervolgt>
In de tussentijd wist Tuintje naderen wisselen van het tijdige voor het
eeuwige uit te stellen door zijn baard, die helaas vast was geraakt in
de raderen van die vermaledijde sjokomachine, lost te maken -- helaas
ten koste van zijn baard. Dan maar niet; en die sjoko, daar had Tuintje
ook even genoeg van. "En zeg nu zelf," bromde hij in zichzelf, "voor
subversieve activiteiten is dat spul eigenlijk helemaal niet nodig! Dat
ik dat nu pas zie...". Vlijtig kweet hij zich verder van zijn taak.
Zwoegend kwam Gerrit binnen, twee zo te zien zware zakken op haar rug.
"Ritje!" groette Tuintje verheugd. "`t Is er Tuin?", antwoorde Gerrit,
die nogal een pesthekel had aan die oergezellige verkleinwoordjesdrang
die tot haar spijt de laatste tijd zo'n opgang deed. "En? Heb je
voldoende houtskool, zwavel en salpeter bij elkaar gesprokkeld?".
Het antwoord stelde teleur. Gerrit bleek weliswaar voldoende zwavel
("dat zielige doodgevroren meisje zou de stokjes waar ik ze afgeschraapt
heb toch niet meer missen", dacht ze een tikje verdrietig, "maar ja, de
trut hield die half opgebrande exemplaren wel verdomd stevig vast! Net
goed eigenlijk.") en salpeter te hebben, maar ja, de kool was met het
sop spoorloos verdwenen. Tuin, die de oorvijg die Gerrit bij binnenkomst
uitdeelde nog warm nagloeide, staarde peinzend voor zich uit. Wat nu te
doen, om mandarijn te worden in plaats van de huidige kumquat? Plots
trok de rimpel uit zijn sinds kort blotebillenachtige gelaat weg. Maar
natuurlijk! Waarom daar niet eerder aan gedacht! Als je Rotterdam toch
op gaat blazen, waarom dan niet een deel eerst verkolen om aan de nodige
ingredienten te komen!
De nacht was inmiddels stevig gevallen. Gezamelijk schreden de
complottisten door het lage kreupelhout, her en der een droog bosje
meenemend; gelukkig maar dat Gerrit nog een enkel zwavelstokje
had achtergehouden. In de verte gloorde de kill, onmenselijke
Alexanderpolderverlichting reeds; de reflectie vormde een twinkeling in
de doortastende, zij het toch wel vermoeid rakende samenzweerders.
In de kroeg was de goegemeente allang het bestaan van beiden vergeten.
Immers, de nacht is lang, de drank goed, en, nou ja, hoe gaat dat, het
geheugen van het gemiddelde fictieve personage is nou eenmaal aan de
korte kant, om van de diepte van diens affecties nog maar te zwijgen.
In vergaande staat van inebriatie werd ook hier echter het scala aan
rookgeuren onmiskenbaar rijker, en het leek dan ook een kwestie van
geringe tijd voordat een van de lavelozen in een helder moment toch in
zou zien dat ter plekke niemand zijn pyp stopte met een mengsel van ruwe
olie, melasse en reepjes autoband. Aan de ene einder gloorde de ochtend;
aan een andere einder een andere gloed.
<wordt vervolgd?>
-- J$
--
Craig? Is that _you_? Craig Shergold?