Re: sprookje, dan maar

Hiram

From: Hiram <rh@knoware.nl>
Date: Fri, 15 May 1998 19:53:32 +0200
Message-ID: <1d934uc.1x5e9cn1p9hxcxN@dynaisdn-13.knoware.nl>
Subject: Re: sprookje, dan maar
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Organization: LHOOQ

12

> en al voordat ze de deur probeerde wist ze dat die op slot zat.

Het was een valstrik! En in de brief was ze nog wel zo gewaarschuwd voor
een jongen die er heel vriendelijk uitzag, en die misschien zou proberen
haar op een dwaalspoor te brengen. Zou die hier achter zitten? Maar ze
had geen vriendelijk-uitziende jongen gezien. Zouden de vrouw met de
zweep en de slapende man voor hem werken? Ons Meisje begon te wenen. Wat
was ze dom geweest!

Opeens bedacht ze zich dat ook haar tas weg was, met daarin de brief. Ze
wisten alles! Hoe kon ze ooit nog haar doel bereiken? En ineens
verlangde ze hevig naar het huis van haar vader, naar de doofstomme
stalknecht, zelfs naar haar latijnse grammatica. Al die mooie dingen had
ze opgegeven voor zo'n rare brief. Wat was ze toch een ondankbaar wicht,
haar tante Zi had het altijd al gezegd.

Er klonken voetstappen op de gang, en Ojtrilipiraparabimba deinsde
achteruit, weg van de deur. Een sleutel werd omgedraaid. Ingespannen
tuurde ons Meisje naar de deurknop. Nu zou ze haar ontvoerders zien. Ze
trok alvast een trotse onverzettelijke kop, want ze was toch niet van
plan zich zomaar gewonnen te geven. God weet wat die mensen met haar van
plan waren! Maar de deur ging niet open, en de voetstappen verwijderden
zich weer. Kreeg ze de kans om te ontsnappen?

Voorzichtig opende Ojtrilipiraparabimba de deur. Ze zag een lange, lege
gang, en voor de drempel stond haar tas, met daarin haar kleren, netjes
opgevouwen, en de brief, en de rest haar bezittingen. Ze bedacht zich
geen moment. 

[..]

Hiram