Re: sprookje, dan maar

Hiram

From: Hiram <rh@knoware.nl>
Date: Wed, 13 May 1998 21:42:48 +0200
Message-ID: <1d8yza4.b8ua8e1gmk3uoN@dynaisdn-61.knoware.nl>
Subject: Re: sprookje, dan maar
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Organization: LHOOQ

11

> "Maar ik moet wakker blijven, wakker blijven!", dacht ons Meisje nog.

Een lange stoet zwarte en witte koetsen trok voorbij. Op de bok zaten
afwisselend donkerharige vrouwen en lange, spitse mannen. Telkens als
een koets passeerde ging het deurtje open en riep een stem die ons
Meisje niet herkende de infinitief van een latijns werkwoord. En hoe
goed ze ook haar best deed, ze was nooit op tijd klaar met de
vervoegingen, want daar ging het volgende deurtje alweer open. Ze wist
wel dat haar beproeving pas zou ophouden als ze die laarzen wist uit te
trekken, maar al waren ze veel te groot, ze kreeg het niet voorelkaar.
Ineens begon het hard te waaien en van alle mensen woeien de kleren weg.
"Dat wist ik toch ook niet!", hoorde Ojtrilipiraparabimba zichzelf
roepen. Toen werd ze wakker.

Ze lag in een reusachtig bed, in een erg grote kamer waar de zon naar
binnen scheen. Ojtrilipiraparabimba sloeg de dekens weg om naar het raam
te lopen en ontdekte dat ze helemaal naakt was. Verbaasd keek ze om zich
heen, maar haar kleren zag ze niet. Behalve het bed stond er niets in de
kamer, alleen nog een oude keukenstoel en de mand die ze ook in de koets
had gezien, met dezelfde doek er nog over. Ze ging kijken en vond in de
mand brood, worst, een fles melk, en twee gekookte eieren. Ze at alles
op, zittend op de grond, zonder zich nog te bekommeren om het feit dat
niet wist waar ze was en waar haar kleren waren, want ze had erge
honger. Toen alles op was wilde ze het raam opendoen om een frisse neus
te halen, maar ze ontdekte ze dat dat niet kon, en al voordat ze de deur
probeerde wist ze dat die op slot zat.

[..]

Hiram