Re: sprookje, dan maar

Hiram

From: Hiram <rh@knoware.nl>
Date: Tue, 3 Mar 1998 18:13:19 +0100
Message-ID: <1d5btw4.176qnn1y49r59N@dynaisdn-191.knoware.nl>
Subject: Re: sprookje, dan maar
Newsgroups: nl.eeuwig.september
Organization: n., (esp.) the process of being reduced to one's vital organs, either suddenly or over time

2

Ojtrilipiraparabimba krijgt een geheimzinnige envelop met lakzegel..

> Ze rende ermee naar haar kamertje, boven op zolder, en maakte de envelop
> voorzichtig open. 

Juist op dat moment riep haar tante Zi van onder aan de trap:
"Ojtrilipiraparabimba! Wat ben je aan het doen?" Meisje liet de envelop
van schrik op de grond vallen en antwoordde: "Niets, tante." Ze wist
niet waarom, maar ze begreep heel goed dat ze de envelop en wat daarin
zou zitten voor haar tante en haar vader verborgen moest houden. Nu
hoorde ze hoe haar tante de trap op slofte, zuchtend en in zichzelf
mompelend. Razendsnel opende Meisje het raam en legde ze de envelop, die
al half open was, in de dakgoot. Toen keerde ze zich naar de deur, trok
een zo onschuldig mogelijk gezicht, en wachtte de entrée van haar tante
af. 

Tante Zi kwam binnen, loerde rond met half dichtgeknepen ogen en
vestigde toen haar blik, en het was een blik vol misprijzen, op haar
nichtje. "Ik zie het al. Je verlummelt je tijd, kind. Kom maar eens mee,
ik heb nog wel een karweitje voor je. God heeft je niet geschapen om een
beetje op onze zak te teren."

Ojtrilipiraparabimba wierp nog één blik op de envelop die in de dakrand
lag en volgde toen haar boze tante, almaar denkend: Niet wegwaaien! Niet
wegwaaien alsjeblieft! Maar toen ze aan de keukentafel bonen zat te
doppen landde een grote gitzwarte kraai op de nok van het huis, ontdekte
de envelop, kraste triomfantelijk, en vloog er mee weg tot ver achter de
horizon.

[..]

Hiram

-- 
Eppur si muove.